Jarenlang heb ik moeite gehad met “ontvangen”

Het ontvangen van complimentjes

Het ontvangen van cadeautjes.

Ja, en nu denk je misschien maar dat heb ik ook

Iemand die zegt dat je er mooi uit ziet, iemand die zegt dat je iets heel goed gedaan hebt.

Waardoor je misschien net als ik zeg; nou ik heb mijn haar niet gedaan, ik ben zo de deur uitgerend, of; ik heb oude kleren aan, zo mooi is het niet.

Op dat moment ontvang je het compliment niet, je houdt het af, waardoor de ander mogelijk minder complimenten gaat geven, daar het toch niet wordt ontvangen door jou.

En wanneer iemand zei: wouw, dat heb jij goed gedaan” kon ik dat afwimpelen met “oh, dat valt toch wel mee, dat is toch normaal?”  Ook hierin nam ik het compliment niet aan.

Herkenbaar??

Bij mij ging het moeilijk ontvangen nog wat verder, zoals

Het ontvangen van spontane bezoekjes

Het ontvangen van hulp

Het ontvangen van vriendschap

Het ontvangen van liefde

Geven ging mij makkelijker af, al begreep ik op een gegeven moment niet meer waarom het nooit genoeg was. Want ik dacht veel weg te geven. In de vorm van cadeautjes, in grote maaltijden voor jan en alleman, of door een luisterend oor te bieden, wanneer iemand in de knoop zat met zichzelf. Ik begreep echter niet waarom ik me niet gezien en gehoord voelde, en voelde mij een vreemde eend in de bijt. En het koste energie, heel veel energie.

Natuurlijk zaten er belemmerende overtuigingen onder het moeilijk ontvangen van bezoekjes, hulp, vriendschap en liefde.

Want om hulp vragen was bij mij gekoppeld aan zwak, dus hulp ontvangen was ook gekoppeld aan zwakte. Bizar voor jou misschien als jij dit niet kent. Dit soort overtuigingen ontstaan onbewust wanneer je klein bent. Ik besef dat ik “het om hulp vragen” niet heb gezien in mijn systeem, mijn gezin van herkomst. Je loste je eigen sores maar op en de vuile was hing je ook niet buiten. Zo heb ik het beleefd, het hoeft niet waar te zijn, maar zo heb ik het als kind geïnterpreteerd.

Kinderen kopiëren hun ouders, nemen gedrag, en overtuigingen onbewust over. Als jij als ouder geen hulp vraagt, leert een kind ook niet om hulp vragen. Hier zit geen oordeel in. Het kan zijn dat je ouders dat ook nooit gezien hebben, hoe je om hulp vraagt. Waardoor zij het onbewust ook weer doorgeven. Dit kan doorgaan van generatie op generatie, totdat iemand beseft ‘maar zo wil ik het niet, ik wil het wel leren”.

Zo herinner ik me ook een nieuw ontstane vriendschap en deze nieuwe vriendin wilde spontaan bij me langs komen. Ik herinner mij de uitvluchten, de angst voor het niet goed genoeg doen als zij langs kwam, want had ik wel hapjes en drankjes in huis en waarom kwam zij in hemelsnaam? Ik kon niet geloven dat iemand spontaan langs wilde komen om met mij te kletsen, zoo jammer want hierdoor ga je iemand ook afstoten. Dit alles heeft te maken met ontvangen. Ik kon dat niet, het was voor mij onbekend.

Om te ontvangen is moed nodig. Want je weet niet of je het terug kunt geven. Het gevoel dat je de ander nog iets schuldig bent, geeft een vervelend gevoel. Je hebt het gevoel dat je de macht uit handen geeft, de vraag is of dat waar is. Juist door iets aan te nemen, kun je sterker worden.

Zo ook het ontvangen van ‘ziekte”, dat was ook gekoppeld aan zwak zijn, en hierover moest ik zwijgen van mezelf, want ja, ik wilde sterk overkomen, ik had het idee, dat men mij dan pas zag staan. Al begreep ik niet, dat ze mij juist niet zagen staan, want ik leefde in een leugen. Ik was niet sterk, ik was ziek en had juist hulp nodig. Ik zag het niet……ik schaamde me, en wilde het liever verbergen. Ik sloot mezelf buiten, en daardoor onttrok ik me ook in het proces van geven en ontvangen.

Nu weet ik dat het sterk is, wanneer je aangeeft dat je hulp nodig hebt. Wanneer je niet aanneemt, niet ontvangt, doe je jezelf tekort en eigenlijk wijs je hiermee jezelf af. Het lijkt alsof je sterk bent en alles aan kunt, maar op den duur put het je uit, en kun je je eenzaam gaan voelen.

Om je goed te kunnen verbinden met anderen is geven en ontvangen nodig. En het is helemaal prima als jij een tijdje meer ontvangt dan geeft, mits er ooit een keer weer afgerekend wordt. Want als de een blijft geven en de ander blijft ontvangen, is er geen sprake van gelijkwaardigheid. Er hoort een natuurlijke balans te zijn tussen geven en nemen. Behalve tussen ouders en kinderen. Ouders geven meer dan kinderen. Deze onbalans wordt weer verrekend wanneer de kinderen eigen kinderen krijgen en wanneer er andere levensdoelen zijn.

Ik ben benieuwd of jij kan ontvangen? Of dat je makkelijker geeft? En hoe dat zich uit in jouw leven. En of er een verlangen is naar het hebben van een (liefdes)relatie….meer weten? Kom eens langs voor een vrijblijvend gesprek, want weet je het is zoooo leuk als je kan ontvangen, of dat nu op liefdesgebied is, vriendschap, werk of financiën.