Labelen….

Mensen labelen wat af, iedereen wordt keurig in een hokje gestopt, mensen die een bepaald geloof aanhangen, mensen met adhd, autisme, mensen die hoogopgeleid zijn, mensen die uit een lager sociaal milieu komen, enz. Enz.

Ik merkte dat ik zelf steeds meer weerzin kreeg tegen dat labelen. Ik weet nog goed dat er vroeger een paar jongens mijn raam lekker met aarde hadden ingesmeerd, eigenlijk was het de bedoeling met sneeuw, maar die sneeuwbui was van korte duur, dus het werden al snel aardeballen in plaats van sneeuwballen… mijn dochter stond achter het raam, dus tja het was eigenlijk iets onschuldigs, een beetje pesten….

Ik kwam thuis en was moe en daardoor prikkelbaar, dus schoot behoorlijk uit mijn panty toen ik zag wat die gasten aan het doen waren. Ze kregen van mij een emmer sop en ik liet ze lekker zwoegen. Of het er beter van werd? Euh, nou het raam niet, maar mijn humeur wel, ik kreeg de slappe lach, vond ze zo lekker bezig en ach tjee wat maakte ik er een punt van, er waren ergere dingen, dus was mijn boosheid zo kwijt. Het had ook niets met hen te maken, ik was gewoon moe.

Maar een van die gasten was weggerend en die kwam ‘ s avonds met zijn moeder aan de deur, verontschuldigen dat hij niet was helpen schoonmaken, want ja, zo zei de moeder, hij kon er niets aan doen, want hij heeft ADHD….

Euh, nou dat schiet bij mij nou in het verkeerde keelgat, of je nou adhd hebt, down syndroom, burgemeester of minister bent, als je een ander schade of rommel berokkent, dan ruim je het op. Einde discussie. Dit is wat ik vaak zie, ouders die zich verschuilen achter het label van hun kind.

Maar een kind is in de eerste plaats een kind, ondeugend, ontdekkend, speels en zal leren door vallen en opstaan door schade en schande, dus ja, ook je troep opruimen.

Zo kwam er ook ooit een man naar me toe, met tranen in zijn ogen, omdat hij ontroerd was doordat mijn dochter hem niet in een hokje stopte, niet labelde, want zoals hij zei, hij had vele tatoeages en mensen zeiden achter zijn rug om dat hij drugsverslaafd was, bij een motorbende zat, maar mijn dochter vond zijn tekeningen mooi op zijn arm en vond hem daarom reuze interessant.

Labelen, je schiet er niet veel mee op, we zijn allemaal mensen, met ieder zijn eigen talent, en eigen wijsheid. Groot, klein, zwart, wit, dik, dun, hoog IQ, laag IQ, extravert, introvert, het maakt mij niet uit. Ik hou van mensen en vindt het prachtig als mensen hun passie en talent samenvoegen en daardoor iets bijdragen aan de maatschappij. Ik kijk graag naar de mogelijkheden, niet naar de beperkingen, want als ik iets geleerd heb in mijn leven is dat iedereen er is met een bepaald doel hier op aarde.

Als ik kijk naar mijn eigen dochter met down syndroom, dan zie ik een verbinder, een puur hart, die mensen weet te raken, als dat geen groot talent is, weet ik het niet meer. Ieder mens is op zoek naar verbinding, wil er toe doen, wil gezien worden, dus laten we ophouden met labelen en elkaar gewoon zien als mens.

Ik zie jou, en jij bent groots! Ik ben dankbaar dat jij er bent!